وبگاه عالی نیوز

ولادیمیر ایلیچ اولیانف معروف به لنین رهبر انقلاب اکتبر 1917 روسیه، در 22 آوریل سال 1870م به دنیا آمد. اعدام برادر بزرگ وی به جرم شرکت در توطئه قتل الکساندر سوم، تزار روسیه، در لنین انگیزه سازمان‏دهی فعالیت برای براندازی حکومت تزاری را به وجود آورد. لنین 6 ماه پس از ورود به دانشگاه، به دلیل شرکت در تظاهرات دانشجویى و فعالیت‏های سیاسی اخراج شد و در سال 1893م سازمان زیرزمینی سوسیال دموکرات‏های روسیه را پایه ‏ریزی کرد. لنین در اوایل سال 1895م به دلیل بیماری جهت مداوا عازم سوئیس و فرانسه شد. او در این سفر توانست با رهبران سوسیالیست اروپا و نیز سردمداران نظریه مارکسیسم روس ملاقات کند و شیوه مبارزه کمونیستی را بهتر از گذشته از آنان بیاموزد. لنین پس از چندی به روسیه بازگشت و مدت کوتاهی پس از آن در پی انتشار یک نشریه ضد دولتی دستگیر و پس از 14 ماه زندان به مدت سه سال به سیبری تبعید شد. او در تبعیدگاه کتاب‏های متعددی درباره ماهیت نظام سیاسی و اقتصادی تزار روس و نیز اهداف سوسیال دموکرات‏ها در روسیه انتشار داد و طرفدارانی پیدا کرد. لنین پس از تبعید راهی آلمان شد و به کمک آلمانی‏ها روزنامه ‏ای به نام جرقه منتشر کرد که آن را به داخل روسیه می‏ فرستاد. این روزنامه در ادامه فعالیت خود، نه فقط به عنوان یک ارگان انقلابی تبلیغاتی، بلکه به صورت یک عامل سازمان دهنده و هماهنگ کننده فعالیت‏های انقلابی در داخل روسیه شناخته شد. در سال 1903م حزب سوسیال دموکرات روسیه در نتیجه اختلافات داخلی به دو گروه تندرو و لیبرال تجزیه شد. گروه تندروها به بلشویک (اکثریت) و گروه لیبرال‏ها به منشویک (اقلیت) معروف شدند. این تجزیه و انشعابْ ضربه بزرگی برای لنین که در پی ایجاد اتحاد بین مخالفان تزار بود محسوب می‏ شد. با این حال، لنین در سال‏های بعد توانست با کمک گروه اکثریت یا بلشویک‏ها، حزب بلشویک را با خط مشی مبارزه علنی و مسلحانه علیه حکومت تزاری به وجود آورد. نقش لنین در تحریک کارگران کارخانجات و نیروهای مسلح موجبات خشم دولت موقت را که پس از استعفای تزار نیکلای دوم، زمام امور را به دست گرفته بود، علیه وی فراهم آورد. در نتیجه لنین در ژوئیه 1917م با تغییر قیافه به فنلاند گریخت اما در اکتبر همان سال با تدابیر نظامی وسیع ‏تری وارد روسیه شد. در این مرحله، لنین طی عملیات نیمه کودتایى - نیمه مردمی با حمله گروهی از سربازان نیروی دریایى وابسته به بلشویک‏ ها به پایتخت و تصرف آن و پیشروی‏ های مرحله به مرحله، انقلاب روسیه را در 25 اکتبر 1917م (برابر با نهم نوامبر براساس تقویم جدید) به پیروزی رساند. با قدرت‏ گیری لنین و روی کار آمدن دولت موقت، عناصر لیبرال قصد داشتند جنگ با آلمان و اتریش را ادامه دهند ولی لنین که با کمک آلمانی‏ها و قول و قرار قبلی با آنها به روسیه بازگشته بود می ‏خواست به هر قیمتی شده به تعهدات خود برای متارکه جنگ عمل کند. از این‏رو در شش ماه اول زمام‏داری خود به وعده متارکه جنگ عمل کرد و با اعطای امتیازات گوناگون، صلح خفت بار با آلمان را پذیرفت. لنین در سال 1921م سیاست جدید اقتصادی خود را که متضمن آزادی‏ هایى برای فعالیت‏های اقتصادی به مردم بود اعلام کرد ولی از سال 1922م به علت بیماری نتوانست بر اداره امور کشور تسلط یابد. در همین سال، لنین به کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی توصیه کرد تا مقام دبیر کلی به ژوزف استالین داده شود. اما استالین پس از قبضه این مقام، لنین را به بهانه استراحت به مکانی در پنجاه کیلومتری مسکو فرستاد و ارتباط وی را با خارج قطع کرد. در این زمان، لنین ضمن یادداشتی خواهان برکناری استالین شد ولی این نوشته سی سال بعد، و پس از مرگ استالین افشا گردید. لنین در سال‏های پس از پیروزی انقلاب تا زمان مرگش، هیچ گاه شاهد اوضاع آرام در روسیه نبود. دولت‏های بزرگ سرمایه‏ داری اروپا و مخالفت نظامیان، سلطنت ‏طلبان، رقبای سیاسی و حزبی و نارضایى‏ های داخل مردم در گوشه و کنار روسیه به صورت عامل بازدارنده و فشار علیه لنین عمل می‏ کردند. لنین موفق شد بنیان یک حکومت خفقان و دیکتاتوری را در جامعه روسیه پایه‏ ریزی کند و با قتل تزار روس و خانواده‏ اش، حکومت تزاری را سرنگون سازد. زمام‏داری لنین بیش از شش سال طول نکشید و سرانجام در 21 ژانویه 1924م بر اثر سکته مغزی در 54 سالگی به کام مرگ فرو افتاد. جسد وی را پس از مومیایی شدن در یک تابوت شیشه‏ ای، در مقبره ‏ای که برای او در میدان سرخ ساخته شد، قرار دادند.