وبگاه عالی نیوز

حضرت عیسی بن مریم( علیه السلام ) پیامبر بزرگ الهی و یکی از پیامبران اولوالعزم است که در 25 دسامبر سال اول میلادی برابر با 622 سال قبل از هجرت نبی مکرم اسلام(ص) در بیت لحم یا ناصره واقع در فلسطین امروزی، به امر خدا از حضرت مریم(س) دختر عمران زاده شد. قبل از تولد آن حضرت، میلاد ایشان پیش ‏بینی شده بود و این امر برای حکّام زمان، ناگوار بود. از این رو، چون از جانب هردوس، والی روم مورد تهدید بود، خانواده او، وی را به مصر بردند. ایشان در سی سالگی در شهر جلیله، شروع به تبلیغ دین خود کرد که مورد عداوت روز افزون فریسیان قرار گرفت. موضوع به دار آویخته شدن حضرت عیسی( علیه السلام ) از نظر مکتب اسلام، چنانکه در قرآن به آن تصریح شده است، امری بی ‏اساس است و به تعبیر قرآن، امر به آنها مشتبه شده است. داستان پایان زندگی دنیوی حضرت عیسی( علیه السلام ) بر اساس تواریخ و تفاسیر و احادیث از این قرار بوده که:

جهودان که همواره با حضرت مسیح( علیه السلام ) سرِ دشمنی داشتند، به قتل او تصمیم گرفتند. در آن حال عیسی( علیه السلام ) با حواریون در باغی بود. سپاه یهود چون به باغ آمدند همه شاگردان عیسی( علیه السلام ) پراکنده شده و فرار کردند. یکی از یهودیان به نام یهودا که شبیه عیسی( علیه السلام ) بود و جای عیسی( علیه السلام ) را نیز او نشان داده بود به دست آنها افتاد. سپاهیان او را با هلهله و غوغا، کشان کشان بردند و چون مجال تحقیق بیشتری نبود به دارش زدند. اما خداوند عیسی( علیه السلام ) را در آن حال به آسمان برد. به روایتی دیگر یکی از حواریون جوانی بود که به عیسی( علیه السلام ) شباهت داشت. وی پس از اجازه از حضرت عیسی( علیه السلام )، خود را عیسی( علیه السلام ) معرفی کرد و او را به دار زدند و امر بر یهودیان مشتبه شد. حضرت عیسی( علیه السلام ) در هنگام عروج، 33 سال داشت.